Lucht temperatuur:	Fahrenheit Celsius		⇒ 32 °Fahrenheit
Wind snelheid:	MPH km/hr		⇒ 0 m/s ⇒ 0 MPH

Berekenen Reset

Gevoelstemperatuur (wind chill)

Wind chill Methode JAG/TI zoals berekend door Amerikaanse en Canadese weerbureau's vanaf 1 november 2001:
T_gevoel(°C) = 13.12 + 0.6215*T_lucht + 0.3965*(T_lucht - 28.676)*S_10m^0.16

S_10m = windsnelheid (km/h) op anemometerhoogte van 10 m
T_lucht in °C

Geldig voor T_lucht = -46 ... +10 °C en S_10m = 4.8 ... 177 km/h (1.34 ... 49 m/s). Géén zonneschijn.

Deze formule is gebaseerd op nieuw onderzoek: Report on wind chill temperature and extreme heat indices: evaluation and improvement projects, Joint Action Group for Temperature Indices van het Office of the Federal Coordinator for Meteorological services and supporting research, U.S. Department of Commerce / National Oceanic and Atmospheric Administration, met Environment Canada.
Er wordt nog gewerkt aan formules die rekening houden met zonnestraling; de zon kan de gevoelstemperatuur ca. 5.5 tot 10 °C doen stijgen.
De windsnelheid die in de formule moet worden ingevoerd is de anemometersnelheid op de standaard meethoogte van 10 m. De formule zelf corrigeert dat naar 1.5 m gezichtshoogte. Als u alleen de windsnelheid kent op gezichtshoogte: vermenigvuldig die windsnelheid met 1.5 en vul het resultaat in de formule in.

Bron: KNMI Methode JAG/TI

De formule voor de gevoelstemperatuur (GJ) op basis van JAG/TI-methode luidt:
GJ = 13,12 + 0,6215 * T - 11,37 * (W * 3,6)^0,16 + 0,3965 * T * (W * 3,6) ^0,16
met temperatuur T in °C op 1,50 meter hoogte en windsnelheid W in m/s op 10 meter hoogte.
De windsnelheid wordt met de machtsfunctie herleid van de windmeting op 10 meter hoogte naar de wind op 1,50 meter hoogte. De JAG/TI-methode is ontwikkeld voor een luchttemperatuur (in de schaduw) tussen -46 en +10 °C en voor een gemiddelde windsnelheid tussen 1,3 en 49,0 m/s, beide gemeten op standaard meethoogte (1,50 meter, resp. 10 meter) bij een wandelsnelheid van 4,8 km/uur. Voor minder wind dan 1,3 m/s zou aangenomen kunnen worden dat de luchttemperatuur vrijwel gelijk aan de gevoelstemperatuur is, JAG/TI beschrijft deze situatie niet.

Meetmethode

Het KNMI maakt gebruik van een in Canada ontwikkelde formule, de JAG/TI methode. Ook de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en IJsland hanteren deze formule. Deze wetenschappelijk onderbouwde methode (Joint Action Group on Weather Indices) is gebaseerd op het warmtetransport van het lichaam naar de huid.

De JAG/TI index staat dichter bij de menselijke ervaring van warmteverlies dan andere methodes. Verschillende instellingen in ons land die te maken hebben met gezondheidsadviezen en weerbedrijven maken gebruik van de hierbij behorende tabel voor de gevoelstemperatuur. 

Effect zon

De vermelde gevoelstemperatuur geldt voor een gezond, volwassen en wandelend persoon van gemiddelde lengte. De gevoelstemperatuur wordt berekend uit een combinatie van de luchttemperatuur en de gemiddelde windsnelheid. De zon speelt geen rol in de berekeningsmethode. Maar bij zonnig weer voelt het minder koud aan dan de berekende gevoelstemperatuur doet vermoeden. Ook wanneer je met de wind in de rug wandelt, voelt het minder koud aan. Bron: KNMI

Een van de gevaren van wind chill is bevriezing van de huid (frostbite).
Eerder genoemd onderzoek heeft nieuwe waarden opgeleverd voor de kans op frostbite. Een beperkt bruikbare formule is:
Ft [min] = (-24.5*(0.667*S_10m + 4.8) + 2111)*(-4.8 - T_lucht)^-1.668
De windsnelheid op 10 meter hoogte moet minimaal 25 km/h zijn en mag maximaal 80.5 km/h uur zijn. T_lucht is de luchttemperatuur in graden Celsius. Ft is de tijd in minuten waarbinnen frostbite verwacht mag worden. Als de berekende tijd groter is dan 30 minuten, dan is de formule niet meer geldig.
Uit diverse onderzoekingen blijkt dat 95% van de bevolking een frostbite krijgt als de huidtemperatuur lager is dan -7.8 °C; 5% van de bevolking krijgt echter al bij -4.8° frostbite en 1-2% al bij -1°. Gebruik deze formule en elders gepubliceerde tabellen dus met beleid!

Voor een bergwandelaar met een rukzak van 12,5 tot 15 kg is het niet verstandig om een pad op te gaan met een stijgings percentage van boven 18% te gaan. Mits dit voor een korte duur is.

Als je in een onbekend terein een route gaat uitstippelen met behulp van een kaart is het handig met behulp van de gegevens van de kaart de stijgingen te leren inschatten. En zodoende de route verantwoord uit te kunnen stippelen. Aan de hand van de berekening van het stijgingspercentage kan men bepalen of een bepaalde klim niet te moeilijk is. Onder de tool staat de detail uileg.

De berekening van de stijgingspercentage heb ik ook toegepast in de wandecalculator-tabel

Hoogtelijn interval ( m )
Aantal gesneden hoogtelijnen
Afstand op de kaart ( mm )
Schaal van de kaart	bijvoorbeeld: 25000 (1:25000)

Berekenen Reset

De stijgings percentage is: 0. De hellingshoek is 0 graden

We hebben vier gegevens nodig om de stijgeingspercentage uit te rekenen. Namelijk de hoogtelijn interval, het aantalgesneden hoogtelijnen, de horizontale afstand en de schaal van de kaart.

Het stijgingspercentage geeft aan hoeveel hoogtemeters je op honderd meter horizontale afstand gemiddeld daalt of stijgt.

De formule:

	Hoogtelijneninterval x aantal gesneden hoogtelijnen x 100 000
Stijging =		%
	Afstand op de kaart in mm x schaalgetal

Je kunt deze formule alleen gebruiken als de hoogtelijnen gelijkmatig lopen, dus allemaal ongeveer even dicht bij elkaar liggen.

Voorbeeld:

Hoogtelijneninterval = 15 m
Aantal gesneden hoogtelijnen = 10
Afstand op de kaart = 40 mm
Schaal 1:25 000
 

	15 x 10 x 100 000
Stijging =		%	= 15 %
	40 x 25 000

Bereken stijgingspercentage op een andere manier

Het stijgingspercentage van een beklimming is ook eenvoudig te berekenen met behulp van de volgende formule: (hoogteverschil in meters / lengte klim in meters) x 100%.

Voorbeeld:

• hoogteverschil = 30 meter
• lengte klim = 100 meter

De stijgingspercentage = (30/100) x 100% = 30%.

Hier kan je de gegevens van een traject invullen. Geeft de horizontale lengte, het aantal meters stijgen en/ of het aantal meters dalen in. Wil je meerdere trajecten uitrekenen bekijk dan de wandelcalulator tabel

Afstand (meters)
Hoogte verschil stijgen (meters)
Hoogte verschil dalen (meters)

Berekenen Reset

Hieronder wordt de netto wandeltijd en de werkelijke wandeltijd weer gegeven op basis wat door jou is ingevoerd. Tevens wordt de wandeltijd weergegeven op basis van de formule van de DAV.

Netto wandeltijd (volgens ingestelde waarden): 
Werkelijke wandeltijd (+%): 

Volgens de gegevens die de DAV hanteert
Netto wandeltijd DAV: 
Werkelijke wandeltijd DAV (+25%): 

Hier kan je ook je eigen gegevens invoeren.

Horizontale m/ uur
Hoogte verschil stijgen m/ uur
Hoogte verschil dalen m/ uur
Aantal extra tijd in %	%

Reset

Om de wandeltijd voor een geplande wandelroute in te schatten is er een rekenformule bedacht. Deze staat beschreven in de DIN norm 33466 en wordt gehanteerd door de Duitse Alpenvereniging (DAV). De uitgangspunten van deze formule zijn:
Dat een wandelaar per uur:

• 300m stijgt,
• 500m daalt,
• 4000m horizontaal aflegt.

De Zwitserse Alpenvereniging (SAC) gaat uit van de volgende gegevens:

• 500m stijgt per uur,
• 800m daalt per uur,
• 4000m horizontaal aflegt per uur.

Hoogteverschil (stijgen en/of dalen) en de horizontale afstand worden eerst afzonderlijk berekend. De tijd voor het stijgen en dalen wordt bij elkaar opgeteld. Vervolgens wordt de maximale en minimale tijd bepaald tussen de horzontale tijd en de hoogteverschil tijd. Het kleinste getal wordt vervolgens gedeeld door 2. Dan worden de maximale tijd en de minimale tijd bij elkaar opgeteld.

De formule ziet er als volgt uit

Totale wandeltijd = maximale tijd + (minimale tijd /2)

Voorbeeld: De wandelaar loopt 12km, stijgt 300 meter en daalt 500 meter.

• de benodigde tijd voor horizontaal, 12000 meter = 3 uur
• De benodigde tijd om het hoogteverschil te over bruggen = 1 + 1 = 2 uur.

Hoogtemeter is in dit geval de kleinste ten opzichte van de horizonale tijd. Dus de formule wordt als volgt ingevuld.

Totale wandeltijd = 3 + (2 /2) = 4 uur (zonder rusttijd)

Vroeger berekende men de tijden afzonderlijk uit en telden dit bij elkaar op. Mijn oude wandelcalculator was daar op berust. Ik ging er vanuit dat 400m stijgen, 600m dalen en 4 km horizontaal afzonderlijk elk 1 uur in beslag nam.

Bij steile wandelpaden met vele hoogtemeters is de horizontale afstand minder belangrijk. Het omgekeerde is ook waar. Op lange afstanden met grote vlakke stukken is de hoogtemeters verschillen minder van belang.

In de regel dient men een buffer van ongeveer 20 tot 25% voor een pauze van de berekende netto wandeltijd bij te tellen. Als men langere pauzes neemt, dan moet dit ook er bijgeteld worden. Dit geldt ook voor het gereedmaken voor een gletsjertocht zoals het onderbinden van steigersijzers en de veiligehidslijn aan te binden.