Wandelweek september 2012 in Oostenrijk, Stubaier Alpen, Sellrain

Dit keer ben ik alleen op pad gegaan. Mijn doel is een huttentocht te maken van 5 hutten met twee gletsjer overgangen. De start van de huttentocht begint bij Pension Gasthof Winnebach in Gries. Vlak bij Längenfeld in Ötztal. Het eertse doel om naar de Winnebachseehütte (2362m) te lopen. Vandaaruit gaat de route naar Schweinfurter Hütte (2034m). De route loopt vevolgens door naar Pforzheimer Hütte (2308m) via een gletsjerovergang naar Westfalenhaus (2273m). Vandaar uit naar  Amberger Hütte (2136m) ook via een gletsjerovergang. Vanuit de Amberger Hütte weer terug naar Gries.

Voor foto's klik hier van deze wandeling. Of wil je de route weten die ik heb gelopen klik dan hier

Zaterdag

Zaterdag vroeg vertrokken van huis richting Oostenrijk. Dit keer alleen want Chris mijn wandelmaatje kon helaas niet. Want Chris woont tegenwoordig op Curacao en kan moelijk komen. Ik heb een rustige reis gehad. Eenmaal aangekomen in Gries (Längenfeld, Otztal) had ik vrijsnel een slaapplaats gevonden bij Gasthof Winnebach. Dit lag al een stukje opweg naar de eerste hut namelijk de Winnebachseehütte. Ik kon zelfs de auto voor week achterlaten bij het Gasthof.

Zondag

Vroeg uit de veren ontbijten, GPS instellen en op pad naar Winnebachseehütte Het is geen lange wandeling, ongeveer 2 uur. Het eerste stuk liep door het bos, Later liep het pad over in de gebruikelijke paden langs de helling. In de diepte stroomt de Winnebach en in de verte zie ik al de waterval. Het laatste stuk gaat wat steiler maar is goed te doen. Ik was redelijk vroeg bij de hut. Na wat gedronken te hebben ben ik naar Ernst-Riml-Spitze (2507m) gelopen. Dit is een half uurtje lopen. Ik kon tevens even bellen naar huis. Want ik had geen bereik bij de hut. Ik had een mooie uitzicht op de hut en de bergen rondom mijn heen. Later in de hut lekker gegeten en vroeg naar bed.

Maandag

Vandaag gaat de route naar de Schweinfurter Hütte. De tocht gaat in het begin geleidelijk omhoog. Het was lopen door, op en langs grote stenen of stenenveld. Ook wel blokken terein genoemd. Vlak bij de Zwieselbachjoch (2868m) ging het wat steiler omhoog. Ik voelde me goed en liep lekker. Boven aan de joch was er nog restanten sneeuw van een paar dagen geleden. Maar dat leverde geen problemen op.Vanuit dit joch had ik prachtige uitzichten op diverse gletsjers rondom mij heen.

De route naar de joch was relatief een korte route vergeleken met de het komende stuk naar de hut toe. Dit is een vrij lang dal ook met een blokken terein. Het was een lange afdaling. Eenmaal in het dal aangekomen ging het pad over in een alpenwei. Naast het pad liep een beekje rustig te kabbelen. Daar zag ik nog een volgel met witte bef druk bezig inde beek naar voedsel (waterinsecten) te zoeken. Volgens mij was het een waterspreeuw. Helaas heb ik geen foto kunnen maken.

Aangekomen bij de Schweinfurter Hütte kwam ik er achter dat ik binnen de voorgeschreven tijd ben gebleven. Het is een grote luxe hut met veel slaapplaatsen. Dat bleek ook want het was behoorlijk druk. Vandaag een aantal mensen gezien die ook in de Winnebachseehütte  waren.

Dinsdag

Deze dag zal het een korte wandeling worden van ongeveer 3,5 uur. Het pad gaat over de Gleirschjochl (2751m). Ik ben om 8 uur vertrokken. Achteraf was dit te vroeg want ik kwam om 11:00 aan bij de Pforzheimer Hütte. Onderweg nog voor de jochl kwam ik nog schapenherders tegen die de schapen aan het verzamelen waren om de schapen naar beneden te krijgen. Ik moest zelfs wachten voor dat ik verder kon anders schrokken de schapen en lopen dan weer de verkeerde kant op. Eenmaal op de jochl was het knap mistig anders had ik nog een topje mee kunnen pikken. Dat was een route van ogeveer 55 minuten. Bij aankomst bij de hut heb ik nog een tijdje met de huttenwirtin gesproken en adviseerde mij om de rondwandeling van 2,5 uur te doen. Tijdens deze wandeling had je ook een goede kijk op de route naar Westfalen Haus waar ik morgen naar toe moet. En natuurlijk had je ook hier weer mooie uitzichten. Ook in dit dal waren herders bezig om de schapen te verzamelen in een grote kudde. Dat is een mooi gezicht.

Woensdag

Ook vandaag ben ik vroeg vertrokken namelijk 8:00 uur. Het zou een lange dag worden. Volgens de kaart zou er een gletsjer op de route liggen. Daar aangekomen was geen gletsjer meer te bekennen. Deze was behoorlijk weg gesmolten. Alleen de randen tegen de bergen waren nog bedekt met sneeuw. Zo zie maar weer op de wandelkaart van 2004 was de gletsjer nog aanwezig en nu is hij weg. Dit resulteerd wel dat de het laatste stukje zeer steil omhoog ging naar de Zischgen-scharte (2936m). Het eerste stuk was sneeuw met hier en daar tot eis bevroren voetstappen van de vorige dag en het tweede stuk was steil met zeer fijne modder en steentjes pad. Hier zettte je 1 stap en je zakte ongeveer de helft weer terug. Glukkig was er een kabel  waar je enigzins je kon tegen houden zodat je niet al te ver naar benedenweg zakte. Eenmaal op de sharte kon je nog naar een topje gaan. Het is wel een pad met veel kletter werk. Dit heb ik niet gedaan.  De ene kant was steil naar boven maar de andere kant was ook weer steil naar beneden. Gelukkig liep dit wel over een begaanbare pad. Na het steile stuk ging het geleidelijk naar beneden. Onder weg op een bankje gezeten genietend van het uitzicht de volgende op het laatste traject met een gletsjer wat de volgende dag zou plaatsvinden. Ook deze keer kom ik binnen de tijd aan. Later op de dagbetrok het weer. Er kwam regen en mist opzetten. Hopend dat morgen beter wordt.

Donderdag

Om zeven uur opgestaan om mij gereed te maken voor de tocht. De vorige dag had ik mij al bedacht als het slecht weer wordt dan ga ik via de Winnebachjoch (2782m) naar de Winnebachseehütte en dan verder naar beneden. Of ik kon ook via een andere route inclusief een top naar de Winnebachseehütte.

Tijdens naar nabeneden te gaan in de hut kwam ik een losvliegende volgeltje tegen. Het lukte mij om de volgel te vangen en weer buiten los te laten.

Gezien het weer, regen en zeer dike mist heb ik besloten om rechtstreeks naar Winnebachseehütte  te gaan. Het pad loopt over de Winnebachjoch (2782m). Tot en met het joch liep ik in de regen en ik heb niks kunnen zien onderweg. Vlak bij de Winnebachseehütte  klaarde het weer op en de zon scheen weer volop. Tussen door bij de hut nog een cappacino gedroken en weer verder gelopen naar het pension Winnebach. Daar kwam ik om drie uur aan. Vrijdag ben ik weer naar huis gegaan.

De volgende link is een brochure over het gebied waar ik gelopen heb.  Link broschure Broschuere-Sellrain-Oetz-Inntal_2010.PDF

Het was een leuke ervaring om alleen te lopen en diverse mensen te ontmoeten in de hutten.

Wim de Lange