Wandelweek september 2016 in Oostenrijk, Ötztaler Alpen

Ons doel van deze wandelweek was een huttentocht te maken van Gries naar Ambergerhütte, Dressnerhütte, Neu Regenburger Hútte, Franz -Senn Hútte en weer terug naar Ambergerhütte en dan naar Gries. Met twee gletsjeroversteken. Waarvan de eerste een klein stukje. Maar het werd allemaal anders. Voor foto's klik hier van deze wandeling.

Zaterdag 3 september 2016:

Vandaag met de auto uit Nederland vertrokken. Onderweg hebben we nog even overlegd welke tocht het gaat worden. Uiteindelijk hebben we gekozen om de route te nemen die start in Gries. Dit leek ons een mooie route met een aantal uitdagende stukken erin (met onder andere goed begaanbare gletsjers).
Na een voorspoedige reis zijn we aan het einde van de middag in Gries aangekomen. Daar in een pension geslapen wat eenvoudig was, maar prima.

Zondag 4 september 2016:

Na een prima ontbijt, eerst de rugzakken gepakt. Lekker rustig aan, want we hadden de tijd. Rond 11 uur zijn we klaar om op pad te gaan. We zijn met de auto naar een parkeerplaats gereden waar deze de hele week kon blijven staan.
Onze weg ging naar de Ambergerhütte, een mooie hut een stuk van de ‘ bewoonde wereld af’. Het was een rustige weg, we kwamen weinig mensen tegen. Na ongeveer 20 minuten voelde ik wat schrijnende plekken op mijn hielen. Voor mij was dat een signaal dat hier wel eens blaren konden komen. Voor de zekerheid snel afgeplakt met Compeed©. Hopelijk was ik er op tijd bij en waren de blaren niet al te ver zodat ik de komende dagen hier geen last van zou hebben.
Na een verder rustige tocht, kwamen we ruim binnen de tijd aan bij de hut. Na onze spullen boven in de hut bij onze slaapplek neergezet te hebben, konden we ook nu rustig aan doen en van de omgeving genieten. Toen ik mijn schoenen uitdeed, waren mijn hakken helaas toch één en al blaar. Pijnlijk, maar wel te doen gelukkig. Morgen staat een lange tocht voor de boeg: de Dressnerhütte.

Maandag 5 september 2016:

Toen we vanmorgen wakker werden was het slecht weer; veel regen en mist. Na overleg met de huttenwird en bestuderen van het weerbericht van de komende dagen hebben we besloten om terug te gaan naar de auto. Het weer zou namelijk niet echt beter worden in dit gebied en dat leek ons te gevaarlijk met de oversteek van de gletsjer voor de boeg.
We hebben besloten om naar het Brandnertal te gaan en met de Lünerseebahn omhoog te gaan. Dit was voor ons bekend gebied, dus we konden de tocht zonder kaart uitzetten. Het idee is om vanaf de Douglasshütte (bij de Lünersee) omhoog te gaan naar de Totalphütte, over de Scheseplana naar de Mannheimerhütte.
Voor de tocht nog even mijn hielen goed afgeplakt. Ik ontdekte dat er nog een extra zool in mijn schoenen zat. Na deze er te hebben uitgehaald, ging de druk van mijn hielen af en liepen de schoenen een stuk beter. Had ik dat maar eerder gedaan!
Om ongeveer 17.00 uur kwamen we aan in de Totalphütte. Lekker gegeten en daarna vroeg naar bed, morgen weer een wat langere toch voor de boeg.

Dinsdag 6 september 2016:

Vandaag gingen we via de Scheseplana naar de Mannheimerhutte. Een deel van de tocht tot en met de top van de Scheseplana heeft mijn vader wel eens gelopen, ik nog nooit.
Ook deze dag begonnen we rustig. Naar mate we hoger kwamen, zagen we steeds meer verse sneeuw en werd het kouder. Gelukkig waren wij hier op voorbereid en hadden we dikke kleren mee waardoor wij het niet koud hadden. Op ongeveer 2810m zijn we terug gegaan. Het pad was helemaal besneeuwd en werd steeds gladder. We konden de route nauwelijks herkennen en ook was het mistig waardoor ons oriënteren moeilijker was. Het pad naar de Mannheimer liep over een graad waarvan wij verwachtten dat het misschien nog slechter begaanbaar was.
Op de terugweg merkte ik dat het bewegen van mijn benen steeds strammer ging. Ik kon mijn knieën niet meer goed buigen en ook het aansturen van spieren werd lastiger. In eerste instantie dacht ik dat het door de kou kwam, maar bij aankomst in de Totalphütte ontdekte ik waarom. Mijn knieën en onderbenen waren volgelopen met vocht. Achteraf een goede beslissing om terug te gaan dus!
Vanavond gaan we nog een nachtje slapen in de hut en dan een mooie tocht naar beneden.

Ons plan is om dan nog een nachtje bij Matthias in Nüziders te gaan slapen zodat we nog even van de omgeving konden genieten.

We kijken terug op een paar mooie tochten, ondanks alle tegenslagen die we hadden! De volgende keer nog meer trainen met een zware rugzak en hopen op mooier weer!

Mariska de Lange