Wandelweek september 2002 in Oostenrijk, omgeving Bludenz/ Nüziders
Alleen oppad geweest met mijn kleine tentje.
Voor foto's klik hier voor Schesaplana of Saulakopf
Na een zondagnacht rijden kom ik aan in Nüziders vlak bij Bludenz. Het is in iedergeval mooi weer. Tent opgezet en daarna gelijk naar Brandnertal om wandelroutes uit te zoeken voor morgen (dinsdag). Volgende ochtend vroeg op gestaan maar niet vertrokken. REGEN de hele dag. Woensdag een nieuwe poging.
Een wandelroute naar de Schesaplana (2957M), startpunt van de Douglasshütte (1997m), boven op de stuwdam bij de Lüner see. Het weer was wisselvallig. Het was voor mij als laaglander wel weer even wennen aan wandelen op hoogte. Maar uiteindelijk kwam ik boven op de top. Het was koud,winderig en slecht zicht. Maar zo nu dan had ik goed zicht richting de Silvretta, Zwitserland, Oostenrijk. En ook zicht op de Brandnergletsjer en de Mannheimer hütte. Het was druk op de top, ik werd regelmatig gevraagd om foto's te maken van mensen. Het deed me denken aan de reclame spot op de tv waarbij de bergbeklimmer blij is dat hij de top haalt en op de top op de schouder wordt getikt en gevraagd wordt om een foto te maken.
Na terugkomst bij de Totalphütte besloot ik na een rust periode nog stuk een te lopen naar de Gemselücke. Van daaruit en via Zwitserland naar de Cavelljoch (Gafalljoch) terug naar de Douglasshütte in Oostenrijk. Ik was te laat voor de lift naar beneden dus moest ik lopen naar de auto. Het was een lange wandeling geweest zo ongeveer 9,5 uur. Maar het was de moeite waard ondanks dat het later ging regen.
Na een dag rust had ik weer een route gepland naar de Saulakopf (2517 m). Het startpunt was weer de Douglasshütte boven aan de stuwdam. Vandaar uit richting de Saulajoch en van daaruit naar de top. Het is een smal pad met kabels langs de bergwand van de Schafgafall richting de Saulajoch (2065m). Vanuit de Saulajoch naar boven is in het begin van een steil wandelpad. Maar later veranderde het in een paadje langs steile rotsen zodat je op sommige plekken met handen en voeten naar boven moest klauteren. En natuurlijk ook diverse kabels langs de wand. Uiteindelijk toch boven gekomen. Het was een nevelig uitzicht maar wel warm.
Ik heb kunnen genieten van de rust om mijn heen want ik was er helemaal alleen. Af en toe had ik goed zicht op de Lüner see en de Heinrich Hueter Hütte in het Rellstal. De terugweg naar de Douglasshütte verliep vlotjes. Na een rustige afdaling met de kabelbaan neem ik afscheid van de bergen rondom mij heen, wetend dat ik morgen weer naar huis ga.
Wim de Lange